تاریخچه آنتی دیزاین
این جنبش در ایتالیای دهه ی ۱۹۶۰ به عنوان عکس العمل بسیاری از طراحان آوانگارد در برابر زبان ضعیف مدرنیسم که تاکید بر زیبایی شناسی فرم های خوب داشت و توسط تولیدکنندگان پیشرو و طراحان مشهور به کار می رفت آغاز شد.
این حس نارضایتی به طور فزاینده ای با کاهش ارتباط اجتماعی طراحی در هزینه های نظام سرمایه‌داری که در دهه ی ۱۹۵۰ آشکار شد، گسترش یافت. همچنین این سبک در بحث‌های گسترده‌تر اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی که در دهه ۱۹۶۰ ایتالیا را فرا گرفت، منعکس شد.
نمونه هایی از آنتی دیزاین برای آشنایی
آنتی دیزاین به طور عمدی به خلق طرح هایی برمی‌گردد که قواعد مرسوم طراحی گرافیک را به چالش می‌کشد. این کار اغلب با هدف برانگیختن یا واژگون کردن هنجارهای مقرر صورت می‌گیرد.
۱- طراحی حروف به صورت شکسته یا دستکاری شده
آنتی دیزاینرها از قصد قواعد حروف را می شکنند و دستکاری می‌کنند که این کار باعث می شود حروف ناخوانا شوند یا از لحاظ بصری ناموزون باشند.
این عمل می‌تواند به عنوان یک بیانیه درباره ی اهمیت خوانایی حروف یا به چالش کشیدن مفاهیم سنتی زیبایی شناسی در دیزاین باشد.
۲- ترکیب بندی های پر هرج و مرج
آنتی دیزاینرها از بی نظمی و بهم ریختگی در ترکیب بندی هایشان برای واژگون کردن قواعد طراحی استفاده می‌کنند. ممکن است این کار باعث شود طرح ها احساس سرگردانی یا گیجی بدهند اما با استفاده از برجسته کردن سلسله مراتب عناصر مهم و نظم دادن به آنها اثر هنری قابل توجه می‌شود.
۳- استفاده از عناصر غیر مرسوم
آنتی دیزاینرها گاهی از عناصر غیر مرسوم برای خلق یک طرح استفاده می‌کنند. این کار ممکن است غیر منتظره یا چالش برانگیز باشد. برای مثال، استفاده از زباله ها یا پیدا کردن اشیا به عنوان یک وسیله می‌تواند راهی برای یک بیانیه در مورد مصرف‌گرایی یا محیط زیست باشد.
۴- زیبایی شناسی (Low-fi (Low Fidelity
آنتی دیزاینرها گاهی از زیبایی شناسی Low-fi استفاده می‌کنند که شامل سادگی، المان‌های دستی و پالت های رنگی مینیمال است. این سبک احساسی از سندیت و خصوصیاتی ناخواسته دارد که با خطوط نرم و یکی شده ی طراحی های مرسوم در چالش است.
۵- شبیه سازی های محرک
آنتی دیزاینرها گاهی از شبیه سازی های محرک یا مجادله گرانه برای به چالش کشیدن اجتماع یا هنجارهای فرهنگی استفاده می‌کنند. این کار می‌تواند راهی قدرتمند برای جلب کردن توجه ها به مشکلات مهم باشد. همچنین این کار ممکن است ستیز گرایانه یا رنجاننده باشد.
مهم است به خاطر داشته باشیم که آنتی دیزاین لزوما دیزاین بد نیست، اما حرکتی عمدی نسبت به قواعد مرسوم طراحی است که هدف آن ساختن چیزی چالش برانگیز و غیرمنتظره است. هدف این است که ذهن مخاطب به جای دریافت یک پیام یکپارچه، درگیر طراحی هم بشود.
برداشتی از antiantiart.co و oxfordreference.com
فعلا دیدگاهی نداریم!